Ze ogen als grote insecten, de befaamde trabocchi aan de Zuid-Adriatische kust. De houten vissersplatformen die met hun lange, stevige poten al eeuwen de woeste zee trotseren en met hun tentakels diverse soorten vis uit het water hengelen.
De Smaakredactie maakte een culinaire tocht langs de Trabocchikust en genoot niet alleen van heerlijke visgerechten, maar proefde ook van de specialiteiten uit het ongerepte binnenland. Onze toer start in Molise, een bergachtige regio met verstilde dorpjes en een betoverende kustlijn. De kronkelige wegen, geflankeerd door olijfbomen en wijnranken, zijn er nagenoeg verlaten en op een paar wilde beesten na hebben we nauwelijks last van tegenliggers.
Ook ons navigatiesysteem lijkt niet bekend te zijn met deze streek. Dan gebiedt het apparaat ons een ravijn in te rijden, dan weer dienen we linksaf een wijngaard in te slaan.
Het is dus even zoeken naar ons logeeradres in het piepkleine bergdorpje Montecilfone en de diepe kuilen in de vervallen wegen maken het autorijden niet bepaald gemakkelijk. Na een paar uur heen en weer schudden, rijden we dan eindelijk het erf van Masseria Grande op, onze agriturismo. Terwijl we stiekem snakken naar een glas wijn en dampend bord eten, vertelt de supervriendelijke eigenaar Elio ons alles over het landgoed waar hij opgroeide.
Van de familiegeschiedenis tot aan de recente renovatie, de omgeving en de wijn die hij produceert. In dit eenvoudige restaurant vindt een waar schouwspel plaats dat het gemoedelijke dorpsleven hier goed typeert. Een oudere man geniet ongegeneerd van de oorverdovende muziek die uit zijn telefoon schalt, maar lijkt daar gek genoeg niemand mee tot last te zijn.
